Naknada zarade zaposlenog za vreme odsustva sa rada

Zaposleni ima pravo na naknadu zarade po osnovu odsustvovanja sa rada na dan praznika koji je neradni dan, godišnjeg odmora, plaćenog odsustva, vojne vežbe i odazivanja na poziv državnog organa, kao i na naknadu zarade za vreme odsustvovanja sa rada zbog privremene sprečenosti za rad do 30 dana u visini prosečne zarade u prethodnih 12 meseci, u skladu sa opštim aktom i ugovorom o radu, odnosno u visini koja ne može biti niža od minimalne zarade

“Članom 111. Zakona o radu (“Sl. glasnik RS”, br. 24/2005, 61/2005, 54/2009, 32/2013, 75/2014, 13/2017 – odluka US, 113/2017 i 95/2018 – autentično tumačenje – dalje: Zakon), utvrđeno je da zaposleni ima pravo na minimalnu zaradu za standardni učinak i vreme provedeno na radu.

Dakle, poslodavac je dužan da minimalnu zaradu isplati zaposlenom u visini koja se određuje na osnovu odluke o minimalnoj ceni rada koja važi za mesec u kojem se vrši isplata. Zaposleni koji prima minimalnu zaradu, ima pravo na uvećanu zaradu iz člana 108. ovog zakona, na naknadu troškova i druga primanja koja se smatraju zaradom u skladu sa zakonom.

Imajući u vidu navedeno, zaposleni ima pravo na osnovnu zaradu za standardni učinak i vreme provedeno na radu najmanje u visini minimalne zarade utvrđene u skladu sa Zakonom.

Članom 114. stav 1. Zakona utvrđeno je da zaposleni ima pravo na naknadu zarade u visini prosečne zarade u prethodnih 12 meseci, u skladu sa opštim aktom i ugovorom o radu, za vreme odsustvovanja sa rada na dan praznika koji je neradni dan, godišnjeg odmora, plaćenog odsustva, vojne vežbe i odazivanja na poziv državnog organa.

Članom 115. Zakona utvrđeno je da zaposleni ima pravo na naknadu zarade za vreme odsustvovanja sa rada zbog privremene sprečenosti za rad do 30 dana, najmanje u visini 65% prosečne zarade u prethodnih 12 meseci pre meseca u kojem je nastupila sprečenost za rad, ako je sprečenost za rad prouzrokovana bolešću ili povredom van rada, odnosno 100% ako je sprečenost za rad prouzrokovana povredom na radu ili profesionalnom bolešću, s tim da ne može biti niža od minimalne zarade utvrđene u skladu sa ovim zakonom ako zakonom nije drugačije određeno.

Prema tome, kako je u konkretnom slučaju doneta Odluka o uvođenju minimalne zarade, to je obaveza Poslodavca da zaradu zaposlenom isplati u visini propisanoj članom 111. Zakona.

Međutim, kako je osnov za obračun naknade zarade, zarada za efektivne časove rada, mišljenja smo da, zaposleni ima pravo na naknadu zarade po osnovu odsustvovanja sa rada na dan praznika koji je neradni dan, godišnjeg odmora, plaćenog odsustva, vojne vežbe i odazivanja na poziv državnog organa, kao i na naknadu zarade za vreme odsustvovanja sa rada zbog privremene sprečenosti za rad do 30 dana u visini prosečne zarade u prethodnih 12 meseci, u skladu sa opštim aktom i ugovorom o radu, odnosno u visini koja ne može biti niža od minimalne zarade.”

Mišljenje Ministarstva za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja, br. 110-00-265/2021-02 od 19.7.2021. godine